La Organizata e Kombeve të Bashkuara për Ushqim dhe Bujqësi (FAO) dhe Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) kanë nisur një iniciativë të madhe për të adresuar sfidat e sistemi global i ushqimit. Konferenca e dytë ndërkombëtare për të ushqyerit (ICN2), që do të mbahet në Romë, ka një fokus qendror mbi mënyrën e riorganizimit të qeverisjes globale rreth tre sfidave më të mëdha të shekullit të XNUMX-të: kequshqyerja, problemet shëndetësore dhe ndikimi mjedisor.
Sfida e parë: Kequshqyerja globale
Një nga problemet më alarmante të kohës sonë është mosushqim. Sipas të dhënave të fundit, një e treta e fëmijëve në vendet në zhvillim janë nënpeshë ose ngec. Për më tepër, përreth 2 miliardë njerëz vuajnë nga mangësitë mikroelemente dhe më shumë 840 millones Ata vuajnë nga uria kronike.
Kequshqyerja nuk ndikon vetëm fizikisht. Sipas UNICEF-it, kequshqyerja akut dhe kronik ndikon si në zhvillimin fizik ashtu edhe në atë kognitiv të fëmijëve. 148 milionë fëmijë Fëmijët nën pesë vjeç vuajnë nga ngecja e rritjes, që do të thotë rritje më e ngadaltë dhe gjatësi më e shkurtër për moshën e tyre. Përveç kësaj, 45 milionë fëmijë Ata vuajnë nga kequshqyerja e rëndë akut, një gjendje që kërkon trajtim të menjëhershëm. Për më tepër, më shumë se 340 milionë fëmijë të së njëjtës grupmoshë vuajnë mungesa e mikronutrientëve, duke ndikuar në sistemin e tyre imunitar dhe zhvillimin e trurit.
Sfida e dytë: Problemet shëndetësore për shkak të prodhimit dhe konsumit të ushqimit
Sfida e dytë lidhet me problemet shëndetësore që rrjedhin nga Prodhim industrial dhe konsumimi i pamjaftueshëm i ushqimit. Më shumë se 1,500 milion njerëz në botë vuajnë nga mbipeshë ose obez. Kjo është kryesisht për shkak të një diete të pasur me produkte ultra të përpunuara, yndyrna dhe sheqerna, të cilave, pavarësisht se kanë kalori, u mungojnë mikronutrientët thelbësorë. Kjo çon në një rritje të sëmundjeve të patransmetueshme si diabeti i tipit 2 dhe sëmundjet kardiovaskulare.
Problemi i mbikonsumimit dhe kequshqyerjes nuk është vetëm problem i shëndetit fizik, por edhe i çekuilibër social. Në shumë komunitete, qasja në ushqime të shëndetshme është e kufizuar, duke përforcuar varësinë nga ushqimet ultra të përpunuara dhe më pak ushqyese. Ky trend ka pasoja negative si për vendet e zhvilluara ashtu edhe për vendet në zhvillim, ku bashkëjetojnë kequshqyerja dhe obeziteti.
Sfida e tretë: Ndikimi mjedisor në prodhimin e ushqimit
Prodhimi i ushqimit gjithashtu ka një ndikim shkatërrues në mjedis. Bujqësia dhe blegtoria janë përgjegjës për një pjesë të madhe të emetimeve të gazeve serrë, përveç përdorimit të pesticideve y plehra kimike, të cilat ndikojnë në biodiversitetin dhe shëndetin e njeriut. Një çështje tjetër kritike është mbetjet ushqimore, të cilat përbëjnë më shumë se një të tretën e prodhimit të përgjithshëm global dhe kontribuojnë në krizën klimatike. Për shembull, sipas Fondacionit Ellen MacArthur, 1,300 miliardë ton ushqim shpërdorohen çdo vit në mbarë botën.
Politika dhe zgjidhje gjithëpërfshirëse
Adresimi i tre sfidave kryesore kërkon zbatimin e politikat e integruara bazuar në qëndrueshmëri dhe barazi. Më poshtë janë disa nga masat e propozuara nga ekspertët dhe organizatat ndërkombëtare:
- Vendosni standarde globale për të nxitur prodhimin e ushqimit në një mënyrë të drejtë, të barabartë dhe të qëndrueshme.
- Ulja e stimujve për prodhimin e ushqimeve ultra të përpunuara, të cilat kontribuojnë në rritjen e shkallës së obezitetit dhe kequshqyerjes.
- Promovimi i prodhimit vendor dhe të qëndrueshëm, duke minimizuar përdorimin e inputeve toksike si pesticidet dhe plehrat.
- Reduktoni mbetjet ushqimore dhe të përmirësojë efikasitetin në sistemet e shpërndarjes.
Për më tepër, është thelbësore që qasje në dieta të shëndetshme për të gjithë popullsinë, fokusuar në produkte të freskëta, natyrale dhe të qëndrueshme, duke kufizuar konsumin e mishit të kuq dhe ushqimeve të industrializuara.
Deri në vitin 2030, Qëllimet e Zhvillimit të Qëndrueshëm (SDG) propozojnë t'i jepet fund të gjitha formave të kequshqyerjes dhe të garantohet siguria ushqimore për të gjithë popullsinë botërore. Vetëm veprimi i përbashkët dhe i koordinuar ndërmjet qeverive, organizatave dhe qytetarëve do të bëjë të mundur përballimin e këtyre sfidave dhe garantimin e a futuro sostenible për gjeneratat e ardhshme.